Data 2 maja, czyli Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej został ustanowiony przez Sejm w 2004 r. Data wynika zapewne stąd, że 2 maja w 1945 r. polscy żołnierze z 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki , zdobywający stolicę hitlerowskich Niemiec umieścili biało-czerwoną flagę na Kolumnie Zwycięstwa oraz na Reichstagu w Berlinie.

Polska flaga składa się z dwóch równych, poziomych pasów – białego i czerwonego. Oficjalnie została uznana za symbol narodowy w 1919 r. Barwy wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni , rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Ale też biel symbolizowała czystość, porządek i szlachetność. Kolor czerwony był symbolem ognia i krwi. Oznaczał odwagę i waleczność. Czerwień była kolorem uprzywilejowanym, używali jej najdostojniejsi i najbogatsi.

W charakterze barw narodowych biały i czerwony pojawiły się po raz pierwszy w 1792 r. podczas obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Pierwszą manifestacją, w czasie której niesiono biało-czerwone flagi, był pochód w Warszawie w 1916 r. z okazji 125. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Obradujący w czasie powstania listopadowego Sejm Królestwa Polskiego w dniu 7 lutego 1831 r. uznał biel i czerwień za barwy narodowe.

Flaga Rzeczypospolitej Polskiej ma wymiary 5:8, co daje 50 centymetrów szerokości na 80 centymetrów długości.  Ta właśnie flaga, jest flagą państwową. Mogą jej używać zarówno władze i instytucje państwowe, jak również obywatele i instytucje prywatne.